Yaz sabahı, güneş bir ağırmış.
Deniz, eski bir şarkı gibiydi.
Hatırladım, unutmak istediğim.
Oysa zaman, bir kum saati misali,
Akıp gitmişti ellerimden.
Şimdi, yalnız bir anı kaldı.
Büyük sözler etmiştik, rüzgarla yarışır gibi.
Yıldızlara dokunacaktık, bir hayal uğruna.
Ne çok şey vaat etmiştik birbirimize.
Ama hayat, bildiğimizden farklı aktı.
Şimdi, o vaatler birer yalan gibi,
Asılı kaldı dudaklarımda.
Gözlerin vardı, deniz kadar derin.
Sözlerin vardı, bal kadar tatlı.
Şimdi, sadece bir boşluk var içimde.
O deniz kurudu, o bal acılaştı.
Her şey değişti.
Ve ben,
Kayboldum.
Yalnızca bir hiçim.
Bir gölge gibi,
Sessizce.
Hatırlayan yok artık.
Yalnızca ben bilirim.
Bir yanıt yazın