Solgun bir gülüşle, hüzünlü gözün;
Sanki hiç dinmeyen bir eski şarkısın.
Yüzünde bir anlık duraksayan sözün,
Bildiğim, unuttuğum bir uzak yazısın.
Kuruyan yapraklar gibi sessiz kaldın,
Rüzgarın önünde savrulup ağladın,
Yıpranmış bir resim gibi eski haldin,
Seni kendi gölgende bir yalnız gördüm.
Bitti bir hikaye, kül oldu dumanım,
Bilemem, aradığın neresi, aman?
Her gün beklediğin kadar bekledin,
Ardından kendin gibi birinin; sanım.
Unutma, hatırla, işte bu hayatın,
Uçurum kenarında kalan yadigarıydın.
Bir yanıt yazın