Eski Bir Defterden Portreler

İlki o mahzun, o kırık bakışlı kız,
Şimdi şehrin en meşhur avukatı.
Unutmuştur beni, adı bile kalmamıştır aklında,
Ama bilseydim, bir kahve içmeye razıydım.
İkincisi Hayriye Teyze, yoksul ama mağrur,
Her sabah erkenden kalkar,
Yüzüne bile bakmazdım.
Üçüncüsü, delikanlı bir fidan,
Sözde âşıktı, yalandan yere,
Ne kadar da safmışım o zaman.
Dördüncüsü ise, gizli bir aşk,
Yasak meyve gibi tatlı, bir o kadar da acı.
Ne zaman görsem içim titrerdi,
Göz göze gelmekten kaçınırdım hep.
Şimdi hatırladıkça, bir pişmanlık var içimde.
Ah, keşke o cesareti gösterebilseydim.
Beşincisi, adı bile silindi aklımdan,
Sanki hiç olmamış gibi.
Belki de en iyisi böyle.