Ertelenen Sabahlar

Biliyorum, uyanamayacağız artık o güne!
Her yeni gün bir öncekiyle aynı renkte,
Yüzümüzde sahte gülümseme, içimizde bir savaş.
Eski şarkılar çalacak radyolarda, anlamı kayıp,
Kahveler soğuyacak, demlikler boşalacak masada.
Yarınlar hep ertelenecek, bir sis perdesi ardında,
Aşkın külleri savrulacak, bir başkasının rüzgarında.
Biliyorsun, imkansızdı zaten.
Yalanlarımız gerçeklere karıştı,
Kaybolduk kalabalıklar içinde.
Ve biliyorum, bir gün hatırlayacağız,
O ertelenen sabahları, o yarım kalmış hayalleri.
Belki pişmanlık duyacağız, belki de alışacağız yokluğuna,
Ama asla unutmayacağız o yarım kalmış gülüşleri.
Hatırladıkça içimiz burkulacak, bir sancı gibi,
Ve o sancıyla yaşayacağız, bir ömür boyu,
Ertelenen sabahların acı tadıyla.