Ruh sessizlikte kaybolmaz.
Şehirde gürültü, köyde ıssızlık,
Yükseklerde yalnızlık, derinde tedirginlik duyulur.
Sadece onda bulur ruh geçici sükunetini.
Bu sesler oyalasada ruhu bir müddet, lakin
Bir zaman sonra derinden duyulur boşluk.
Ruh arar kendine bir yankı odası.
Gerçek sesi pek nadir duyulur çağımızda;
Herkes kendi yankısında kaybolmuş,
Kendi düşüncesinin esiri olmuş.
Ne yankılar! Ne acı bir yalnızlık! Ah!
Eko Odası
Bir yanıt yazın