Yetmişimde tanıdım hayatı
yazmayı öğrendiğim kalemden
silmeyi öğrendim çoğu şeyi
üç yaşımda köydeydim, şimdiyse beton yığınında
kırkımda unuttum güneşi
Kimi insan kuşların sesini ezberler
ben yalnızlıkların
kimi insan şehirlerin ışıklarını sayar
ben kayboluşların
Büyük aşklar yaşadım küçük yalanlarla
çok güldüm, çok ağladım, pişmanlığım yok
dizlerimde derman kalmasa da
Yüzümde çizgiler, kalbimde sızı
bir de memleket hasreti
ama sevgiyle bakarım yarına
çünkü hayat cesurlara yazılır
ve her şeye rağmen gülümserim.
Bir yanıt yazın