Başım yorgun, ellerim boş, içim ümit deryası,
Ben bir dilek kuyusuyum şehrin ortasında,
Paslı demir, eski taşlar, yılların yorgun yankısı.
Ne sanılan sihir var bende, ne beklenen aynası.
Ben bir dilek kuyusuyum şehrin ortasında.
Sularım bulanık, dibimde hayallerin tortusu.
Sularım sessiz, yüzeyde umutların yansıması,
Atılan her bozuk para, bir anlık fısıltısı.
Ellerim yoktur benim, dokunamam kimseye.
Sadece yankılanırım, İstanbul’un kalbinde.
Gözlerim yoktur benim, göremem geleceği.
Sadece seyrederim sizi, İstanbul’un yüzünde.
Yüreğim yoktur benim, atamam aşkla, umutla.
Ben bir dilek kuyusuyum şehrin ortasında.
Ne sanılan sihir var bende, ne beklenen aynası.
Bir yanıt yazın