Çarpık Aynalar Çağı

Ey İnsan!
Her şey mi yalan?
Yoksa gerçeklerin kendisi mi eğri?
Gözlerimle gördüğümden gayrı
Bir şeyler var belli.
Yüzümdeki çizgiler aldatıyor beni
Gülüşüm sahte, bakışlarım yabancı
Her fotoğrafta başka bir suret beliriyor
Kime ait bu suretler, kimin aynası bu?
Yoksa ben miyim kaybolan
Kendime bile benziyemeyen.
Her kelime bir maske oluyor dilimde
Söylediklerim içimdekileri örtüyor
Sesim yankılanıyor boşlukta
Bir fısıltı kadar bile duyulmuyor
Kendimi arıyorum
Kendi sesimde.
Hatıralar bulanık bir film şeridi gibi
Anılarım silik, geçmişim karanlık
Gelecek bir sis perdesi ardında saklı
Nereye gideceğimi bilmiyorum
Yolumu kaybettim
Belki de hiç olmadı bir yolum
Çünkü her adım bir yanılsama.