Cam Kırığı Hüzünleri

…Bekliyorum
Pencerenin önünde, silik bir şehir sabahı
Eski bir şarkı, sonra anılar, bekliyorum…
Sisli bir yalnızlık modern dediğimiz ve boş
Hayaller buharlaşıyor, kavuşalım dediğin anılar
Kırgınım aslında, yorgunsa da bu umut
Bir ben kaybetmedim sanırım inancımı bir de
Aşkı arayanlar, ne kadar kaldılar ve nerede
Umutlar örüyorum yalnızlık gecelerinden
Gün batımları solgun, çiçekleri unutuyorum
Gel demiyorum artık, dönme demiyorum
Sessizlik derinleşince acılaşıyor yalnızlık
Pişmanlık ve özlem, kayboluş ve tükeniş oluyoruz
Gülünçtü uzaktan bakınca hayat ama zalim
Gün ışığı, cam kırıkları ve unutulan çiçekler
Burdayız işte kırık bir sessizlikteyiz şimdi
Unutulan bir sevgi kaldı mı diye soruyor kader
Çanlar çalarken şehirdeyiz o dar sokaklarda
Geçmişi sil diyordu akıl, unutandır insan
Dün ve yarın iki istasyon, iki ayrı feryat
Belki bir rüyada birleşebilen iki karanlık
Umutlar ve anılar gidilecek son liman
Kırgınım işte güzel bir yanlışta değilim şimdi
Beklemesini bilmiyor acelesi olan ve nedense
Çekip gidiyor herkes, kalanlar o kadar yalnızız ki
O kadar yalnızız ki, mutluluk bile bizden kaçıyor