Cam Kenarında Veda

Sessizce ayrılırdı tren
Eski bir şarkı gibiydi yüzü,
Dumanlı camlarda silinirdi
Aşkın ilk hevesi.
Bütün istasyonlar şahit hüznümüze,
Peronlar bilir, raylar fısıldar,
Gidişin yankısı kalır içimde.
Elveda der gibiydi son bakışı
Soğuk bir sabah vakti.
Yüreğimde dinmeyen bir sızı.
Kirpiklerinde saklı keder,
Uzaklaşırken şehir.
Bitmemiş bir mektup gibiydik;
Yarım kaldı her şey.
Adını değil, acısını hatırlarım,
Gözlerini değil, vedasını,
Yalnız şimdi anlıyorum,
Sonsuzluğa uzayan bir yoldu
Sessizce biten hikayemiz.