Cam Kenarı Hüznü

Rüzgarın sesiyle uyandım yine
denizin kokusu vuruyor yüzüme
martıların çığlıkları eşliğinde
gün doğarken bir gemi geçiyor
yalnızlığımı alıp götürürcesine
Yüzümde tuzlu bir serinlik
gözlerimde uzaklara dalan bir hüzün
hatıraların silik izleri belirginleşiyor
kumda kaybolan ayak izleri gibi
geçmişin hayaletleri dolaşıyor zihnimde
bir veda busesi konduruyor
sahildeki ıssız bir bankta oturuyorum
Dalgaların ritmiyle avunuyorum
bir şarkı mırıldanıyor içimden
bitmeyen bir hasretin türküsü
güneşin ışıkları vuruyor denize
parıldayan sular umut veriyor sanki
belki de bir gün diner bu acı
kim bilir, belki de unuturum
Gözlerim ufukta kayboluyor
denizin sonsuzluğunda arıyorum seni
neredesin şimdi, kim bilir
belki de sen de aynı denize bakıyorsun
aynı hüznü paylaşıyoruzdur kim bilir
bir gün karşılaşırız elbet