Bu sabah öyle yorgun bakıyor şehir
Uzaklar bir sis perdesine bürünmüş.
İçimde dinmeyen eski bir nehir,
Sanki bütün dertler ona görünmüş,
Kaybolmuş umutlar, tükenmiş sabır.
Ey gönül, anılar birer birer silinir,
Her aşk yeni bir yalanla kirlenir.
Sanki içimde bir fısıltı belirir,
Yalnızlık ruhuma nakış nakış işlenir,
Her giden bir boşluk bırakır derinde,
Ayrılık buhranı kalbe gömülür.
Dışarıda yağmur, içimde hüzün,
Bende bir bitmeyen telaş var bugün…
Cam kenarına vuran damlalar
Sanki bir ağıt yakar usulca.
Cam Kenarı Hülyası
Bir yanıt yazın