I
Yüzlere bakmaktan geliyorum, dedi içimdeki ben
Bunu kendine sessizce fısıldadı
Onlar ki tanıdıktılar, yabancı yüzler
O kadar çoktular ki, sanki hiç yaşamamışım
Ben, yani bir hiçlik, her türlü hatırlamanın silik sureti
II
Evet, yüzlere bakmaktan geliyorum
Sanki böyle niye ben oradan geliyorum
Donuk, anlamsız yüzlere
Bakmaktan
Hatırlamıyorum
Hatırlamıyorum, hatırlamıyorum
Ben, yani belki bir sen, sen mi dedim? Belki ben
Bazen karışıyorum.
Bir yanıt yazın