Boşluğa Fısıltılar

Bir de baktım ki ömür, bir yalan rüzgarı,
Hatıralar savrulmuş, her anın bir zararı.
Ne bekledim, ne umdum, hepsi birer serapmış,
Gönül denen bu dertli, boş yere hep yanarmış.
Kimseler anlamazmış, bu içimin yangınını,
Herkes kendi derdinde, unutmuş insanlığını.
Sanki bir cambaz olmuş, hayatın ortasında,
Düşe kalka yaşarmış, her dem bir telaşında.
Aşk dedikleri ne ki, bir heves, bir oyalanma,
Sonu hep ayrılıkmış, gözlerde bir kararma.
Dostluklar menfaatmiş, çıkar içinmiş hepsi,
Yalnız kalınca anlar, bu dünyanın gerçeği.
Ne mal mülk, ne şöhret, hepsi birer yalanmış,
Ölüm gelince anlar, hayatın bir rüya olmuş.
Bir garip yolcu gibi, bu dünyadan geçeriz,
Ardımızda bir iz bırakır, sonra da göçeriz.
Fani dünya dedikleri, işte bu olsa gerek,
Her şeyin bir sonu var, ölüm bir gerçek.