Umutların tükenir bir sabah vakti
Ne yapsan olmaz, çareler yetmez
Sarılan her el yabancı, her söz anlamsız
Kendinle baş başa kalırsın dipsiz bir kuytuda
Anlarsın o zaman her şeyin bir oyun olduğunu
Yalanların, maskelerin, sahte gülüşlerin
Yüzüne çarpar hayatın soğuk gerçekliği
Düşünürsün bunca zamanı neden harcadığını
Kime, ne için güvendiğini
Boşa geçen yıllarına lanet edersin
O en karanlık anda bir ışık belirir uzakta
Belki bir umut, belki bir yanılgı
Ama bilirsin artık geri dönüş olmadığını
Yüzleşirsin kendinle acımasızca
Ve o anda başlar yeni bir sen
Bir yüzleşme günü gelir.
Bir yanıt yazın