Bir Yudum Melankoli

Ben bir hüzündür sarmışım, ah ne fena
Hüzünlü şarkılar dinleyip dalıyorum derine, ne kadar da boş
Gitmiyorsa içimden anılar
Biraz melankoli katıyorum günlere
Daha da koyulaşıyor renkler
Sessizleşiyorum
Düşler kuruyorum mazi üstüne
Saatler hep geçmişe kurulmuş
Ya da geleceği hiç göstermiyor
Nereye dönsem gördüğüm o
Gözlerimi kapasam, içimde bir yangın
Bana sorarsanız, hep sonbahardayız
Günlerden bir hiçliktir
Odur beni gün gün solduran
Onun izleri sinmiştir odalara
Onun hayalidir her sabah gördüğüm
Akşam karanlığında onun yokluğu
Başka aşkı anmayın yanımda, kırılırım
Hüznü anlatacaksanız ne âlâ, buyurun oturun
Bir kadeh de sizinle içeriz melankoliden
İki kelam ederiz
Belki siz de seversiniz benim gibi
Ama yağma yok, hüznü size bırakmam
Alın en güzel anımı size vereyim
Cebimde bir şiir var
Onu da alın gerekirse
Ben hüznü düşünürüm, titremem
Üç kere adını anarım, ruhum doyar
Yalnızlık da bir şey mi
Ayrılık bile acı değil
Hüzünsüzlük kadar
Ona değmeyen rüzgarlar sussun
Ondan geçmeyen yollar kapansın
Onu hissetmeyen kalp taşa dönsün
Kör olsun onu görmeyen gözler
Sessizleşsin onu duymayan kulaklar
İki kere iki dört, elde var melankoli
Bundan böyle dünyada
Aşkın adı hüzün olsun