Uyandım yine şehrin nefesinde,
Beton binalar göğe yükselirken,
Bir güvercin kanat çırptı sessizce,
Ruhumun derinliklerine dokunarak,
Güneşin ilk ışığı vururken yüzüme,
Bir umut belirdi içimde usulca,
Yarınlara dair bir fısıltı gibi.
Yapayalnız kaldım bu kalabalıkta,
Yüzler arasında kaybolan bir suret,
Bir anlık bir duraksama sadece,
Yine de bir anlam arayışındayım.
Belki de her şey mümkün bu şehirde,
Hayaller gerçek olabilir bir gün,
Yeter ki inancı kaybetmeyelim,
Işıklar sönse bile yeniden yanar.
Betonda Bir Sabah
Bir yanıt yazın