Beton Yığını

Başım demir demir bulut, içim dışım toz,
Ben bir beton yığınıyım şehrin ortasında,
Kat kat, cam cam yükselen koca bir boşluk.
Ne sen bunun farkındasın, ne rüzgar farkında.
Ben bir beton yığınıyım şehrin ortasında.
Pencerelerim bomboş gözler gibi donuk,
Pencerelerim aynalar gibi kırık dökük,
Bakıver, hayatının, gülüm, yorgun yüzünü gör.
Pencerelerim ellerimdir, yüzlerce elim var.
Yüzlerce elle tutunurum göğe, İstanbul’a.