Beton Rüyası

Ankara’da, gri gökyüzünün altında,
Bir garip şehir çocuğuyum;
Çocuğun biriyim,
Tarifsiz yalnızlıklar içinde.
Kızılay’da bir banka önünde durmuşum;
Durmuş da bir ağıt yakmışım;
“Ankara’nın asfalt yolları;
Üstüme de yağıyor, yağıyor aman, dert bulutları;
Gözlerimden süzülür sessiz anıları;
Yaralı’m,
Senin hatıranla bu halim.”
“Ankara’nın her köşesi bir telaşe;
Kaybolmuşluğumu, yorgunluğumu anlatmayın kimseye;
Herkes koşar, unuturmuş; bana ne?
Sevgili’m,
Sana emanet kalbim!”
Ankara’da, gri gökyüzünün altında;
Bir garip şehir çocuğu;
Çocuğun biri;
Tarifsiz yalnızlıklar içindeyim.