Benlik Yangını

Sessizliğin kör kuyusunda yankılanır fısıltılar,
Benim, bana ait olmayan bir surette
Kaybolmuş bir suret.
Maskeler düşer, birer birer,
Altında çıplak bir ruhun titreyişi,
Kibrin soğuk nefesiyle donmuş,
Yüzleşmekten korktuğum o derin uçurum.
Yükselir duman,
Ateşin dansı,
Benliğimi saran.
Gururun labirentlerinde yolumu kaybettim,
Aynalar yalan söyler, gerçekleri saklar.
Gözlerim kör, kalbim sağır olmuş,
Kendime yabancı, bir gölgeyim artık.
Yangının külleri savrulur durmadan,
Bir arınma belki de bu acımasız çile.
Umut bir kıvılcım,
Sönmeye yüz tutmuş,
Yaklaşır mı yeniden?
Benliğim kül yığını, dağılır rüzgarda,
Yeniden doğuş mümkün mü bu enkazdan?
Belki de kibir bir prangadır ruha,
Özgürlüğe giden yol, alçakgönüllülükten geçer.