Benim Mucizem

Yürüdüğüm yollarda bekliyorum,
Söylenecek son söz bu mudur
Hayır, unutulmuş bir şarkının tekrarı.
Herkes gibi inanmaya susamış olsaydım eğer,
Derdim ki: “Elbet bir anlayanım olur benim de;
Uykusuz gecelerde anlam arayanım,
Hayallerime ortak düşler kuranım da.”
Fakat bütün bunlar da geçer,
Yine küsmem hayata,
Yine darılmam kimseye.
Benim mucizem,
İnanmaya geldim kendime,
Yüreğimle, aklımla, ruhumla inanmaya;
Sınırsız, beklentisiz,
Umutsuzluk gölgesi düşürmeden.
Gün gelip kaybolursam şayet,
Öyle inanarak kaybolacağım ki,
Issız köşelerden bile olsa,
Gülümseyerek bakarım,
Umut dolu yarınlara;
Işıltılı yarınlara;
Sevinçli yarınlara;
İçlerinde kendim varmışım gibi!