Sessizce çöker içime
Bir bayram telaşı bu.
Kimsesizliğim belirginleşir.
Her evde neşe, her yüzde tebessüm,
Benim payıma düşen hüzün.
Annemin sesi çalınır kulaklarımda,
Babamın nasihatleri yankılanır.
Çocukluğumun bayramları gelir aklıma,
Şeker kokulu, kalabalık sofralar.
Şimdi ise yalnız bir oda, bir de ben.
Eski bayram kartları düşer önüme,
Solmuş resimler, unutulmuş isimler.
Hatıralar canlanır birer birer,
Gözlerim dolar, içim burkulur.
Telefonum çalar, uzaktan gelen bir ses,
“Bayramın kutlu olsun,” der.
Teşekkür ederim, ama içim kan ağlar.
Camdan dışarıyı seyrederim,
Çocuklar koşuşturur, ellerinde şekerler.
Güneş batar, karanlık çöker,
Yalnızlığım daha da artar.
Bayram gecesi, sessiz ve soğuk.
Yine de umutla beklerim,
Belki bir gün değişir her şey.
Bir yanıt yazın