Öğrenmek ne zormuş,
Yalnızlık öğretti bana.
En başta ben,
Kendime aynalarda bakarak usulca…
Uyuşturdum benliğimi bir zaman
Daha güçlü olayım diye…
Bu öyle bir çıkmazdır ki,
Hem cellat olacaksın, hem kurban…
Ve ruhumun karasına yazdığım o yemin değil,
bir hezeyan…
Yalnızlık büyüttü beni sessizce,
Yine yalnızlık öldürecek beni sessizce…
Fısıldaşarak…
Bir yanıt yazın