Uykunun kıyısında, bir telaş başlar içimde
Belki de hayatın yegane gerçeği bu karmaşa
yüzümde bir gülümseme
bu sabah gökyüzü kadar
renksizim.
Düşler süzülüyor bilincimin çatlaklarından,
ellerimde
kırık bir umut türküsü
aydınlıkta kaybolmuş düşüncelerim,
cevabını arıyor durmadan;
nedendir?
kalbimde bir ağırlık,
sanki yıllardır taşınan bir yük,
sesimde bir fısıltı,
“her şey geçecek” der gibi,
ama ne zaman?
Bir yanıt yazın