Aydınlığa Yüz Sürmek

Şu kalabalıklar vicdanlardan sağır;
Nedir bu telaşlardan çektiğimiz?
Olur mu böyle, bütün bir ömrü
Bir maskenin karanlığında tüketmek?
Dinle bakalım, duyabilir misin
Fısıltısını duvarların, aynaların
Yahut da yalnızların hayallere sığındıklarını
Umutlarına?
Beklemesem olmaz mı güneşin batmasını
Terk edilmiş anıları uğurlamak için,
Gözüme değecek yabancılarla,
Hatıralara?
Şeytan diyor ki: “Kır zincirleri;
Koş, koş, koş; aydınlığa kadar.”
Kaç kurtar kendini karanlıktan,
Yüzünü dön artık yeni doğan güneşe,
Aydınlığa yüzünü sür artık.