Durdun be gönlümün şoförü
Durdun nihayet şu kalabalık hayallerimi
Teslimiyet sükunetiyle
o uzun bekleyişinden
Umut gülleri açıyor şimdi
yorgun ellerinde
Giden yok senin kadar gerçek
Platonik sürgünümden
Aşk mıdır bilmem bu dehliz
Yoksa bir şehir efsanesi midir
Kaldırım taşlarına fısıldanan
Beklenen son durak
Belki de sadece bir tesadüf
Bir yanıt yazın