Asfalt Çiçekleri

Ankara’da Kızılay’dayım,
Bir garip Attila İlhan’ım;
İlhan’ın yorgunuyum,
Açıklanamaz boşluklar içinde.
Tunalı Hilmi’ye ilişmişim;
İlişmiş de bir name mırıldanmışım;
“Ankara’nın gri sokakları;
Omuzlarıma çöküyor, çöküyor aman, şehrin acıları;
Kalbimden fışkırır beton sancıları;
Sevgili,
Senin hasretin bu halim.”
“Ankara’nın kalbi bir seraptır;
Yalnızlığım, kederim anlatmayın kimseye;
Herkes yaşar, unuturmuş; bana ne?
Hayalim,
Boynuma günahın!”
Ankara’da, Kızılay’dayım;
Bir garip Attila;
İlhan’ın yorgunu;
Açıklanamaz boşluklar içindeyim.