Arafta Sezgi

Sessizlik mi
Sonbahar işte
Savrulup bir ormanı izliyoruz
Belirsizlik böyle
Yapraklar mı düşmüş, dallar mı çamur içinde
Bilsem hemen vazgeçecek olduğun
Tam öyle olduğun
Oysa hep uzağımdasın, seninle her şey uzağımda
Yıpranmış da olsa uzağımda
Mesela çok kızdığın bir şehir bile uzağımda
O şehir ki aramızda hiç ses etmeden
Kaderini kabullenmiş bir çocuk gibi küskün.
Yarısı unutulmuş bir rüyaydık bana sorarsan
Birimizdik, iki ayrı düş değildik
Saklıyorsak birlikte saklıyorduk gözlerimin önünde
Birlikte gözlerinin önünde saklıyorduk seni
Yalandı, gerçekti, hiç bilmiyorum
Sanki bir bakıma kabulleniş böyle.
Ayrı yollara çıksak da ne zaman
Kaldırımları ikiye bölen adımlarımızdı
Bir taş renginden gerisin geriye
Yüz hatlarımızdan gerisin geriye
Bütün bunlar boşuna, bilmiyorum sanma
Bir kaygı kaç kişinin kaygısı olurdu
Ayrılırsak unutmak yerine
Her kaygı başka türlü olurdu
Ne yaparsan yap anıları kurcalama
Öyle karıştık ki hepimiz
Her anın geçmesi bir kayıp oluyor
Seninle her yabancılık gibi böyle..