Yine akşam çöktü, hüzün bastı içime
Beklemekle geçti ömrüm, tükendi gençliğim
Ne sevdaya doyabildim, ne aşktan anladım
Bir gölge gibi yaşadım, savruldu her şeyim
Belki de kaderim böyle, yalnızlık yazılmış
Bir umut ışığı aradım, bulamadım hiç bir yerde
Arafta kaldım, ne cennet ne cehennem
Yarım kalan bir hikaye
Sonsuzluğa uzanan bir yara
Ne bir ses duydum, ne bir nefes hissettim
Kendi karanlığımda kayboldum, tükendim bittim
Keşkelerle dolu bir ömür, pişmanlık sardı beni
Çıkmaz sokaklarda dolaştım, yolumu şaşırdım
Sessiz çığlıklar, yankılanan boşluklar
Yüreğim yangın yeri, gözlerim derya
Belki de bir mucize olur, değişir her şey
Bir umut belirir, aydınlatır karanlığı
Yalan dünya, boş hayaller
Beklemekle geçen bir ömür
Arafta Bir Yaz
Bir yanıt yazın