Arafta Bir Nefes

Her sabah bir başka sancıyla uyanmak
Ruhun cam kırıklarıyla dolu, kan revan içinde
Bir hiçliğin ortasında debelenmek
Ve hep bir anlam arayışı, boşluğa tutunmak
Bir varoluş gayreti, her şeye rağmen
Yeni düşüşler
Yeni hayal kırıklıkları bekler seni
Çoraklaşmış bir umut tarlasıdır kalbin
Çoktandır ışık vurmadı
gözlerine ve ruhunun derinliklerine
Zaman sırtını dönmüş de gülümsemelere
kaçıyor yalnızlığın ve yabancılığın
puslu sokaklarına
Bir çıkmaz sokak ki umutla çaresizlik
düşlerle gerçekler iç içe
Sen ki ey gönlüm
çaresizliği ve düşleri büyüttün
bunca zaman
Taşıyamaz kırılgan yüreğin
bu yabancılığı, bu umutsuzluğu
Hayat şarkılar gibi beklerken seni
hüzünlerin peşine takılma
ey gönlüm