Arafta Bir Bekir

Niye sevilmemeli öyleyse
Aşk denilen yalan bir hevesse.

Yüreğini bekliyor Bekir
Bir yanda Bekir bir yanda yürek
Ve görmek istemez gibi yüreği
Sinmiş bir köşeye.

Ben ki bir yüreği beklemekle yitirdim ömrümü
Bir yüreği ve yüreğin bütün ihanetlerini.

Getirdiler beni bu beton şehre bir yaz
Otobüsle yukarı tırmandık
Rutubetli bir odaya soktular – ben böyle istemedim böyle oldu –
Kapı numarası 17’ydi aklımda kaldıysa
Pencereden antenler görünüyordu, kablolar ve birtakım kuşlarla örülü antenler
Uzağımdan geçiyordu bazı kuşlar da
Paslı bir radyatör asılıydı duvarda. Duvarın her yerinden
Küflenmiş borular geçiyordu
Ve her şey o kadar kirliydi ki, ayrıntılar
Hayallerin kırık dökük halini gösteriyordu sanki
Ve bütün kırık döküklerde koskocaman bir kalp
Bekirin kalbi
Hepsi de yara gibi beni
Sarmıştı yara gibi Bekiri.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir