Arafta Bir Bahar

Düştüm yine o dipsiz kuyulara,
Sorgularım yankılanır durmadan.
Bu kaçıncı ihanet bakışlara?
Sardı kalbi bir sonsuz karadan.
Ruhum bir yaprak, savrulur durur,
Aşk mı, alışkanlık mı bu hissettiğim?
Bunca yıl sonra aklım uslanmaz,
Her yeni günde yeni bir çelişkiyle yandım.
Bir umut filizlenir içimde,
Yine de yüz çeviremem o gözlerden.
Belki de hep böyle gidecek,
Şüpheyle örülü bu yolda.
Bir gün diner mi bu içimdeki fırtına?
Yoksa ben de mi alışırım karanlığa?
Beklemek midir çare, yoksa kaçmak mı?
Bu araf, ne başlangıç, ne de son.