Alacakaranlıkta Bir Gülüş

Sen hiç akşamı demledin mi gözlerinde
Şehrin neonları birer birer yanarken
Kaybettiğin bir düşü aradın mı
Yüzün aynaların karanlık sularında
Ve ruhun bir gölge gibi sürünürken
Sen hiç unutmayı denedin mi
Bir anı, bir sesi, bir dokunuşu
Kalbin bir kuş gibi çırpınırken kafesinde
Hayatın bir film şeridi gibi akarken
Gözyaşlarınla boğulmayı göze aldın mı
Sen hiç vedayı tattın mı dilinde
Bir yalan gibi, bir zehir gibi
Gülüşün solarken, umudun kırılırken
Bütün sözler anlamsız birer heceye dönüşürken
Yokluğunla yüzleşmek zorunda kaldın mı
Sen hiç yeniden doğdun mu
Küllerinden
Unutma ki
Her veda yeni bir başlangıçtır
Unutma ki
İnsan; düşebildiği kadar güçlüdür.
Unutma ki
Her suskunluk bir çığlıktır
Unutma ki
Hayat; aldığımız her nefeste yeniden başlar