Alacakaranfil

Yine bir sabah, yüzünde hüznün ince izleri
Belki de dünden kalan bir yorgunluk bu
Uykusuz gözlerinde şehrin bütün ışıkları.
Belki de bir şarkı duydu uzaktan
Bir yemin belki, tutulmayan
Böyle başlıyor her şey yeniden.
Pencerenden sızan o ilk ışık hüzmesi
Sanki bir davet, bir başlangıçtır sessizce
Dün gece yaşananlar bir sis perdesi ardında
Kayboluyor yavaşça, siliniyor usulca
Yeni bir günün umudu yeşeriyor içimizde
Alacakaranfilin rengi vuruyor yüzüne.
Seninle birlikte uyanmak, yeni bir anlam bulmak
Her şeye rağmen gülümseyebilmek hayata
Bir fincan kahve, iki yalnız kalp bir arada
Sanki bir mucize, bir teselli bu an
Günün telaşına karışmadan önce.
Saatler ilerliyor, şehir uyanıyor şimdi
Sen hala buradasın, yanımda, yanı başımda
Bir yadigâr gibi kalacak bu sabah
Alacakaranfilin rengiyle.