Aklın Kırık Aynası

Şüphe bir zehir, usulca işler içimize
Akıl bir kırık ayna şimdi elimizde
Mantığın duvarları yıkılır birer birer
Yalanlar fısıldar gece, sessiz ve derinden
Vicdanın sesi kaybolur, yankısı diner
Umut bir serap, uzakta parıldar durur
Doğrular eğrilir, her şey anlamını yitirir.
Düşünce bir labirent, çıkışı yok gibi
Zihin bir girdap, içine çeker seni
Gerçek kaybolur, hayal başlar hüküm sürmeye
Aklın sınırları zorlanır, dayanılmaz bir yük.
Belki bir gün uyanırız bu kabustan
Belki bir ışık belirir karanlıkta.
Şimdi bak aynaya, kim var karşında
Yüzünde yorgun bir ifade, gözlerde hüzün
Sorgular beynini, neden bu çöküş böyle
Özlemler büyür, geçmişe bir kaçış arar
Hatıralar canlanır, silinmez izler bırakır
Umutsuzluk çöker, kara bir perde gibi
Aklın kırık aynası, gerçeği yansıtır mı bilemem.