Ahenk Firarı

Ruhumda bir melodi, çalınıyor durmadan,
Nota nota dağılıyor, kayboluyor zamandan.
Bir ezgi ki, yakalamak imkansız,
Uçup gidiyor, sanki bir yaz rüzgarı ansız.
Peşindeyim, bir ömür koşsam da nafile,
Her yeni gün, bir başka tını, bir başka hevesle.
Belki de güzel olan, bu sonsuz arayışta.
Bir boşluk, bir feryat,
Sanki bir sonsuz hayat.
Tüm sesler yankılanır.
Her durduğumda, sesler yeniden başlıyor,
Yeni bir ritim, kalbime fısıldıyor.
Bir labirent gibi, yolum uzayıp gidiyor,
Belki de hiçbir zaman, sonu gelmeyecek bu oyunun.
Ama yine de koşuyorum, umutla, inatla,
Bir gün, o mükemmel ahengi yakalayacağım sanısıyla.
Bu arayış, beni ben yapıyor belki de,
Bir umut, bir amaç, bir tutku besliyor içimde.
Kaybolsam da, savrulsam da, vazgeçmeyeceğim asla,
O ahenk, ruhumun derinliklerinde saklı kalsa da.
Belki de o ahenk, benim kendi iç sesimdir,
Beni her zaman, doğru yola yönlendirendir.