AFFEDİŞİN İZLERİ

Bir hüzün çöker içime usul usul
-Kırgınlıklar birer birer silinecek.-
Kinle yoğrulmuş kalbim yumuşar, bilirim
Kendime doğru döneceğim.

Modern hayatın telaşıdır, amenna
Bir yanımda geçmiş, bir yanımda pişmanlık
Beton duvarlar örterken iç sesimizi
Affediş daha da anlam kazanır
Bir umut filizi gibi yeşerirken küllerimden
Hakikate muhtacım.

Bir gün kendime döneceğim
-Yüzler unutulsun, anılar hafiflesin, anılar…-
Vicdanım bir merhem sürsün yarama, sessiz
Kederli bir yolculuğun sonunda, sözsüz
Hayallerim yeni bir başlangıca evrilsin
Deneyimle olgunlaşmış bir yürek karşısında.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir