Affedişe Mersiye

Kusurun seli yıkar,
Affediş bir köprü.
Biri hoyratça akar,
Öbürü sabırla örgü.
Kusur bilmez kendini,
Sanır ki her şey mübah.
Affediş siler izini,
Yeniden yeşertir sabah.
Kusur çoğaldıkça eksilir insan,
Affedişle tamamlanır yaralar.
Kusur karanlıkta saklanan yılan,
Affediş güneşiyle parıldar.
Susar, affediş anlamaz.
Kusurun gölgesi uzar,
Affediş bir ışık huzmesi.
Kusur bir yük, taşınmaz,
Affediş hafifletir, özgür kılar.
Kusurla yaşanmaz,
Affediş merhemdir, huzurla sarmalar.
Yeniden başlanır.