Fısıltıdan ibaretti hayat, anlamadım.
Her söz bir yankı, her suskunluk bir sitemdi.
Ruhum bir aynaydı, kırık ve yorgun,
Aşkı bir serap sandım, çölde susuzluğun.
Yolumu kaybettim, izler silindi,
Kalbimin pusulası şaştı, yönler değişti,
Gerçeği bir maske sandım, yüzümde sahteliğin.
Yağmur yağdı sonra, her şeyi yıkadı,
Günahlarımı, pişmanlıklarımı, beni bile.
Bir nehir aktım, denize doğru,
Yüzümde bir tebessüm, içimde bir hüzün.
Belki de yeniden doğdum, bilemiyorum,
Sadece fısıltının izinde kayboluyorum.
Bir yanıt yazın