Şehirde Bir Yaprak Gibi

O nerede şimdi?
Beton duvarlar arasında mı,
Yoksa gökyüzüne mi bakıyor?
Belki bir bankta oturmuş,
elleri cebinde, üşüyordur.
Rüzgar saçlarını savuruyordur belki de,
ya da bir kuş konmuştur omzuna,
– şehirde kaybolmuş bir yaprak gibi,
nereden geldiğini unutan,
eski bir dostu hatırlar gibi.
O ne yapıyor şimdi,
yalnız mı yoksa kalabalıkta mı?
Belki de bir kahve içiyordur,
buharı yüzüne vuruyordur.
Belki de yürüyor, kalabalığa karışıyordur,
– sesini duyabileceğim bir yerlere doğru mu?
Ve ne hissediyor,
özlem mi, yoksa
umut mu?
Belki de hayatın anlamsızlığını,
belki de yeni bir başlangıcı.
O ne hissediyor şimdi,
şu anda, şimdi, şimdi…