Eylül İkindi Hüzünleri

Bir gölge düştü içime ansızın.
Belki de ondandır bu garip melankoli,
Yaprakların dansı, sessiz bir sızı.
Ne kadar uzak, o eski neşeler,
Şimdi bir yara gibi duruyor içimde.
Yüzümde beliren ince çizgiler,
Her biri bir anı, bir yaşanmışlık.
Kalbimde bir burukluk, anlatılmaz bir his,
Belki de bu mevsimdendir bu kasvet,
Kaybolan umutların gölgesi.
Bir rüzgar eser usulca.
Hatıralar canlanır birer birer,
Geçmişin izleri, silinmez birer leke.
Gözlerim dalgın, ufka bakarım,
Belki bir umut belirir o karanlıkta.
Yine de içimde bir umut var,
Belki de yarın güneş doğar yeniden,
Ve her şey düzelir, geçer bu hüzün.
Kalbimde bir ışık yanar usulca,
Umutla beklerim yeni bir başlangıcı.