Bazı insanlar düşündüğü için susar.
Bazı insanlar unuttuğu için hatırlar.
Bilinçaltı kuytusunda yankılanan sesler,
Gerçek midir, yoksa hayallerin eseri mi?
Kendine dönmek, aynada kendini aramak,
Kaybolmak, yabancılaşmak kendi özüne.
Hatıraların labirentinde dolaşırken,
Kim olduğunu unutmak, kim olacağını bilmemek.
Maskeler düşer, yüzler değişir,
Gerçek benlik, karmaşanın içinde gizlenir.
Sevgi bir umut, bir kılavuz belki de,
Yolunu kaybetmiş ruhlara ışık tutan.
Aynalar sırrını saklar, gerçek yüzünü gösterir mi?
Yoksa yalanlarla örülü bir dünya mı sunar?
Bir yanıt yazın