Yankıdan Suretler

Bir fısıltı düştü, sessiz koridora;
Eski bir aşkın yansıması mı bu?
Duvarlar hatırlar o tatlı sitemi,
Şimdi boşlukta yankılanan bir soru,
Kim anlar kalpteki o derin sızıyı?
Yüzler silinirken aynaların tozunda,
Anılar birer birer düşer toprağa.
Belki de her kayıp yeni bir başlangıçtır,
Yeniden doğmak için düşmek kucağa,
Unutmak mı, hatırlamak mı doğru olan?
Rüzgar eserken yaprakların arasında,
Bir melodi yükselir, hüzünlü ve derin.
Sesler karışır, geçmişle gelecek birleşir,
Kalbimde sakladığım o eski yemin,
Hala yankılanır, bitmeyen bir figan.
Yalnızlığın sesi, ruhumun aynası,
Yankıdan suretler, bitmeyen bir an.