Sessizlik Yeminim

Bir boşluk kaldı içimde, derin, loş
Düşlerim, anılarım, hepsi boş.
Yıpranmış bir defter, silinmiş bir hoş
Hatıra; Ne kaldı, ne oldu, bomboş.
Yol ayrımında durdum, bitkin, yorgun
Nereye gitsem, hep aynı son durgun.
Bir gölge gibi, hayata küskün, vurgun
Sessizce bekliyorum, usulca bir solgun.
Umutlarım kırıldı, hayallerim uçtu
Gözlerimdeki ışık söndü, artık sustu
Yapayalnızım, kimse beni duymadı, seçti
Bu yalnızlık beni, kimseler beni desteklemedi
Kayboldum kalabalıkta, yalanlarla çevrili
Herkes yabancı, sanki birer figür, eğlenceli
Bir maske taktım, acımı gizledim derin
Hiçlikte kaybolurken, hayatın anlamı nerede bilirim?