Ey benliğim, bu çağın girdabında yoruldun,
Ne çok şeyi biriktirdin, ne çok değişti huyun!
Sana bir ayna tutsam, tanıyamazsın belki,
Evvelki o halinden eser kalmadı sanki,
Mazinden bir fısıltı duysan, ürperir ruhun.
Kültürler yoğurdu seni, evrim sancısı derin,
Ne kökünden koptun tam, ne de yepyeni bir fidan,
Arada kaldın işte, bir garip muamma gibi.
Yarınlara ne bırakırsın, hangi izi, hangi sesi?
Hangi türküyü söylersin, hangi dili anlatırsın,
Dertlerini yazdırır mısın, yoksa saklar mısın,
Senden sonra gelecekler, seni nasıl anlasın?
Yarınlara Yadigâr
Bir yanıt yazın