Yitik Zamanlara Veda

Gönül bağım koptu sanki
Barişa hasretim derinden
Ruhum bir yangın yeri gibi
Gülmeyi unuttum içten
Yüzümde solgun bir hüzün var
Yalandan gülüşler bezdirir beni
Çare yok bu derde bilirim
Sessiz bir çığlık içimde
Umutlarım kaldı geride
Veda ettim hayallere ben
Unutulmuş bir anı gibi
Yalnızlık sarmış her yanımı
Gözlerim uzaklara dalıyor
Maziden bir ses duyuyorum
Kaybettiklerime ağlıyorum
Geçmişe bir ağıt yakıyorum
Belki bir gün dönerim sanıyorum
Oysa her şey artık çok geç biliyorum