Yabancı Şefkati

Bir mendil uzattın, yabancıydın
Hiç tanımadığın bir yüze
Şefkat, en beklenmedik anda.
Sessizce silindi yaşlar, kalabalıkta
Belki de bir teselliydi sadece
Belki de bir anlık vicdan
Kim bilir, ne geçti içinden.
Bir kelime etmedin, bilirdin
Her sözün boşluğa düşeceğini
Anlamazdım zaten, anlamazlardı
Yalnızlığın sessiz çığlığını.
Şimdi o mendil, hatıra bende,
Yabancı bir şefkatin iziyle.
Gözyaşları kurudu, acı dinmedi,
Ama bilirim, bir yerlerde iyi insanlar var
Umutsuzluğun karanlığında,
Uzatacak bir el, bir mendil mutlaka bulunur.