Yontulmamış Anılar

Beni bir düşten çekip aldığın gibi
Yüzünün bütün çağları tenimde
Ben onlardan birini saklıyorum en çok
Sessiz bir sabır gibi, yavaşça büyüyen
Tutsam o anları
Unutuşun sızısı derdim buna.
Bir zaman duruyoruz, soluk soluğa
Ben bir şeyden kaçar gibi
Benimle mermer gibiydi o
Tam karşımda ama dokunulmamış
Usulca beliriyor aklımda.
Seni anımsayarak baksam bile
Yüreğin bütün kırılgan yerlerinden sızıyorsun
Dağılıyorsun yalnızlığıma
Yalnız dağılmak mı
Kayboluşun en derini, en katlanılmazı demeli buna.
Aranır, ne kadar baksan da
Daha da derinleşiyorsun içimde
Donuk bir heykel gibi gülümseyeceksin zamanla
Bir düş de değilsin, bir sır da değilsin
Bir an olsa hiçlik derdi buna.