Beton duvarlar örterken uykumu derin
Yabancı bir şehirdeyim, bilinmez bir serinlik
Saatler çalar, sirenler yükselir
Ruhumda bir telaş, bir garip gerginlik
Kahve kokusu sızar, eski bir cafeden
Yüzler tanıdık değil, gözlerimde bir hüzün
Bavulum yanımda, anılarım içimde
Yeni bir başlangıç mı, yoksa sadece bir sürgün
Köprüler uzanır, nehre doğru sessizce
Yüksek binalar, gökyüzüne bir meydan okuma
Kalabalıklar akar, umutla karışık kaygılarla
Herkes bir yolcu, kendi hikayesini dokuma
Bir kuş kanat çırpar, umutsuzluğa inat
Güneş yavaşça doğar, aydınlatır yalnızlığımı
Belki bir gün alışırım, bu yabancı havaya
Şehir benimser beni, siler içimdeki yaramı
Bir yanıt yazın