Gönül yangın yerinden geçiyorum,
Hayır, yangınlardan değil gönlümden!
Yaralı ceylanlara ağıttır
Bana sustuğun her an.
İki ruh arasında en derin uçurum:
Birbirinden kaçmış ve yavaş yavaş
Ancak göz ucuyla görebilen
İki yabancı.
An ki yansıması aynaların,
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
Şimdi bir gölge gibi süzülürken hatıran
Sessizliğinle örtülü bu ıssız diyarda.
Yine de bir umut kırıntısı taşırım içimde.
Gönül Yangın Yerinden
Bir yanıt yazın